Afscheid van Guy Duwijn, Schepen van Toerisme, Senioren en Middenstand

Vandaag nemen we afscheid van onze collega schepen van toerisme, senioren en middenstand Guy Duwijn (Open VLD –Maarkedal leeft) . Guy overleed na een lange strijd tegen een slopende ziekte.

Bij deze willen we als collega’s de familie van Guy alle sterkte toewensen.
Guy was een erg fijne en altijd positieve collega met wie we heel graag hebben samen gewerkt. We zijn Guy dan ook gewoon dankbaar voor de vele aangename schepencolleges waar we discussieerden over de meest uiteenlopende onderwerpen of waar we trachtten moeilijke knopen te ontwarren. In dergelijke discussies was Guy altijd opbouwend en positief. Hij liet zich leiden door het gezond verstand en het rechtvaardigheidsgevoel.

Hij had een hart voor onze gemeente en zijn job als schepen. Het is moeilijk je het gemeentehuis voor te stellen zonder Guy. Hij behoorde er echt letterlijk tot het vaste meubilair. Als je door een openstaande deur een bureau binnen keek had je 50 % kans dat Guy er ook zat: toegewijd als hij was over de voortgang van de organisatie van zijn zomer-zoektocht, trots over het feit dat hij ervoor had kunnen zorgen dat de Europese LEADER-subsidies onze richting uitkwamen en bezorgd als hij was over de staat van de wandelpaden en zitbanken in onze gemeente.

Guy zijn enthousiasme maakte hem ook tijdens de verkiezingscampagne tot een te duchten concullega. Je mocht aan geen huis aanbellen of je kreeg je het ontmoedigend antwoord “ ah, Guy Duwijn is hier al geweest”. Hij was de echte koning van de huisbezoeken. Net als bij de voorbereiding van zijn zomer-zoektocht legde Guy enthousiast kilometers en kilometers af. Kilometers die op beide vlakken tot een mooi resultaat hebben geleid.

De laatste maanden was Guy erg verzwakt maar toch stond hij erop om zoveel mogelijk aanwezig te zijn op schepencolleges en gemeenteraad. Zo sloop hij enkele weken terug thuis weg – tegen het advies van dokters en familie in- om toch maar zijn zeg te kunnen doen op het schepencollege. “Het ging wel” was wat je steeds tegen ons zei, ook al zag iedereen het niet ging. Zelfs toen we je vorige week in het ziekenhuis kwamen bezoeken en je schijnbaar moeite had om iedereen te herkennen toverde je – met veel moeite – je zo typerende glimlach op je gezicht. Dat was jij ten voeten uit.

Merci Guy, merci collega.

We gaan je werk met veel respect en enthousiasme proberen verder te  zetten.  

Isabel, Frederik en Joris